หลงกระแสวัตถุ
พระอาจารย์สงบ มนสฺสนฺโต

เทศน์เช้า วันที่ ๑๔ มีนาคม ๒๕๔๑
ณ วัดสันติธรรมาราม ต.คลองตาคต อ.โพธาราม จ.ราชบุรี

เมื่อวานนี้ทิ้งวัดไปพันกว่าล้านไง ท่านอาจารย์ว่าพันกว่าล้านเขายังทิ้งได้ ทิ้งวัดไปพันกว่าล้าน แล้วเมื่อวานที่เอ็งว่า ที่บอกว่าที่สึกไปเพราะว่าเรื่องเศรษฐกิจไง เพราะอะไร? เพราะตัวเองก็ไปพัวพันกับเศรษฐกิจ พระ เห็นไหม โลกธรรม ๘ ถึงเจริญมา มาพูดว่าพระนี้เจริญ โอ้โฮ เราก็ดีใจไปกับเขา คนนี้มาก็บอก โอ๋ย วันนี้เสื่อม เราก็เสียใจไปกับเขา พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนอย่างนั้นเลย

สมณะนะ เพศของสมณะ สมณะไม่ดีใจเสียใจกับเรื่องของโลก ไม่ดีใจเสียใจกับเรื่องของโยมไง โยมมาก็พรหมวิหาร ๔ ถึงต้องมีอุเบกขา เพื่อว่าใจนี้ไม่ต้องทุกข์ไง ถ้าใจนี้ทุกข์ก็เหมือนกับพวกหมอ พวกจิตแพทย์ เราเป็นจิตแพทย์ เรารักษาคนไข้ให้แค่ ๖ เดือนแล้วต้องให้เปลี่ยนหมอไง เพราะว่ารับทราบเรื่องของเขามากเกินไปแล้วเราทุกข์กังวลแทนเขาไง จิตแพทย์นั้นเป็นบ้าแทน

เขาต้องมีนะ จิตแพทย์เขาจะดูเลย แล้วคนจะเป็นจิตแพทย์ไม่ได้ อย่างที่เขาให้สัมภาษณ์ เห็นไหม ว่าใจเขารักคนมากจนเกินไป เรียนจิตเวชไม่ได้ เพราะว่าจิตเวชมันจะไปรักเขาทั้งหมดเลย ใครมาก็มาทุ่มใส่เรา ทุ่มใส่เรา แล้วเราไม่ตายหรือ?

นี่ก็เหมือนกัน ถึงบอกว่านี่แซงหน้าแซงหลังตรงไหน? นี่แซงหน้าแซงหลังเพราะพื้นฐานใจไม่มี แล้วไปรับภาระอย่างนั้นไง ถึงว่าถึงต้องตายไป ความตายไปอันนั้น นี่ไอ้ที่ว่าเศรษฐกิจมันจะดีหรือไม่ดี สมัยสงครามโลกครั้งที่ ๒ อาจารย์มหาบัวเล่า หลวงปู่มั่นแจกหมด แจกจนแบบว่าไปเปิดในตู้จนหมดนะก็เอามาแจกอีก เข้าไปในตู้ ไปเปิดในตู้ ในศาลากั้นห้องอยู่ เข้าไปดู

อาจารย์มหาบัวเล่า ก็เอามาแจก ในห้องของท่านธรรมดาพระยังเข้าไปไม่ได้เลย โยมเห็นอาจารย์ใจดีไง หลวงปู่มั่นใจดีนะ แจกของๆ นี้ก็ตามเข้าไปจะเอา ไปเปิด จนรื้อของจะเอามาแจกเขา อ้าว เข้ามาอย่างไร? เข้ามาได้อย่างไร? ต้องไล่โยมออกมาหมด เอามาแจกหมดนะ แจกจนหมด เพราะว่าโยมก็ใส่เสื้อผ้าขาดมาใส่บาตร พระหรือก็ไม่มีจะใช้ใช่ไหม? ก็ยังเจือจานกันได้ แล้วอยู่ในป่าด้วย หลวงปู่มั่นสมัยสงครามนะ ไม่เห็นท่านสึก ทำไมต้องสึก?

มันอ้างเฉยๆ เพราะโลกมองกันที่กระแสไง มองกันที่สิ่งแวดล้อม มองกันแต่ว่าวัดนี้เป็นพันๆ ล้านไง พันๆ ล้านก็ร้อน นี่ในวงการศึกษา เห็นไหม วงการศึกษาที่เราไปอบรมมาเพื่อจะให้ผู้รับต่อ วัดๆ หนึ่งอยู่ด้วยเจ้าอาวาส เจ้าอาวาสขยับวัดนั้นถึงจะเป็นไปได้ ถ้าเจ้าอาวาสไม่ให้ผู้ที่เราไปฝึกงานไว้ งานนั้นจะเสียหมด ถึงต้องบริหารจัดการ ต้องอะไร

จะฝึกขนาดไหนมันก็เหมือนกับโยมนั่นแหละ มันอยู่ที่คนๆ นั้นด้วย วัดๆ นั้นจะให้เป็นเหมือนกันไม่ได้หรอก มันถึงว่าพระพุทธเจ้าสอนไว้นี้ถูกต้องหมดแล้ว พระพุทธเจ้าทำไว้ถูกต้องหมดแล้ว ศึกษาธรรมวินัยนะเยี่ยมที่สุด นี้เราไม่ศึกษาธรรมวินัย เราไปปล่อยตรงนั้นกันเองไง เราไปปล่อยตรงนั้น

เรามาดูโลก เห็นไหม เรื่องการก่อสร้าง แม้แต่สมัยพระพุทธเจ้า นางวิสาขาจะสร้างวัดให้พระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าให้ใครไปคุม ให้ใครไปดูแล? ให้พระโมคคัลลานะ ให้ผู้ที่สิ้นกิเลสแล้วไปดูแล เพราะสิ้นกิเลสแล้วนะ เสร็จตรงนั้นก็เสร็จ คุมตรงนั้นก็คุม แล้วปล่อยตรงนั้นมามันก็ปล่อยวาง อย่างนี้ไม่ยุ่ง สบาย แต่ถ้าผู้ที่มีกิเลสอยู่นะ ไปคุมตรงนั้นเสร็จหรือยัง? ยังไม่เสร็จ พอเลิกงานแล้วก็มานอนคิด ต้องทำอย่างนั้น ต้องทำอย่างนั้น คืนนั้นทุกข์ทั้งคืนเลย

นี่ผู้มีกิเลสมันจะแบกหามไว้ มันจะแบกหามเข้าไปทุกข์ในหัวใจไง พอการแบกหามนั้น เห็นไหม หน้าก็เศร้าสิ เศร้า ทุกข์ตลอดเวลา แล้วเราก็ไปตื่นกันตรงนั้นไง ตื่นสิ่งที่มากดถ่วงหัวใจไง แล้วคิดดูสิว่าคนนั้นสึกไปทิ้งเป็นพันๆ ล้าน มันทิ้งตรงนั้นหรือ? ไอ้ทุกข์อยู่ข้างในที่ไปแบกทุกข์ไว้ขนาดไหน?

ไอ้นี่เขามองกันนะ นี้เราถึงว่ามันไร้สาระไง ไอ้สึกหรือไม่สึกมันเป็นปกติ สมัยพุทธกาลก็มีพระสึก แต่สึกไปด้วยการหมดเวรหมดกรรมอย่างหนึ่ง แต่สึกไปที่มองว่าเพราะมีของวัตถุอยู่เป็นพันๆ ล้านแล้วมาทิ้งไป มึงไม่ตายหรือ? เศรษฐี ๒ แสนกว่าล้านยังต้องตาย ห้ามตาย มีเงินอยู่ ๒ แสนล้าน ต้องอยู่ใช้เงิน ๒ แสนล้านนั้นก่อนหรือ? ทำไมมันต้องตายไป ทิ้งเงิน ๒ แสนล้านนั้นไว้ให้ลูกๆ แบ่งกันล่ะ?

อันนั้นความเห็นของเขา ถึงบอกว่าความเป็นไปของการดูตรงนั้นเราไม่เสียใจนะ ไอ้ที่สึกๆ นี่ไม่ได้เสียใจ กลับดีใจด้วย ทีนี้คนอื่นมองว่าแปลก ดูอย่างวันนั้นมากลางคืนไม่ภาวนา ไม่ภาวนาเพราะอะไร? เพราะเราพูดถึงพระ.....ที่ว่าซัดซากศพขึ้นฝั่งไง ซากศพซัดขึ้นฝั่งหมด เพราะมันได้มาด้วยเล่ห์ไง สิ่งที่ได้มาด้วยเล่ห์มันไม่ได้ความเป็นธรรม สิ่งที่ได้ความเป็นธรรมมันต้องเป็นธรรมสิ สิ่งที่ได้มาเป็นธรรมมันจะไม่มีรายจ่าย ถ้าสิ่งที่ได้มาด้วยเล่ห์มันมีรายจ่ายนะ

ด้วยเล่ห์ ความด้วยเล่ห์มามันไม่ใช่ความบริสุทธิ์ มันเป็นการกู้ยืมด้วยเล่ห์มา พอรู้ทันเล่ห์มันก็จะได้อะไร? มันก็หมดใช่ไหม? มันมีรายจ่าย แต่ถ้าเป็นธรรมมานี่ให้ด้วยความบริสุทธิ์ใจ เห็นไหม ปฏิคาหก แล้วได้บุญมากด้วย ให้ด้วยความบริสุทธิ์ ผู้รับรับด้วยความบริสุทธิ์ แล้วไม่มีกรรมไง อย่างที่ว่าได้มาด้วยเล่ห์ กรรมมันจะให้ผลทีหลังไง กรรมมันจะให้ผลทีหลัง แต่ถ้าความบริสุทธิ์มันจะให้ผลได้อย่างไร?

ดูอย่างที่ว่าหลวงตา เห็นไหม มาสิ เอาเงินมาสิ เอาเงินเอ็งนะไม่เอาเงินข้า เวลาเอ็งจะถ่าย เอ็งยังเอาเงินข้าไปเอาหน้ากันเลยนะ ด้วยความบริสุทธิ์สิ อ้าว บริสุทธิ์เลย เงินเอ็ง จะถ่ายเอาเงินเอ็ง เงินข้า ข้าเก็บไม่ให้ดู ทำไม? อ้าว เงินนี้เพื่อความบริสุทธิ์ ๒ ฝ่าย เห็นไหม นี่ด้วยความเป็นจริงแล้วไม่มีเล่ห์ ไม่มีเล่ห์มันก็ไม่มีรายจ่าย ไม่มีรายจ่ายก็ตรงนี้ไง รายจ่ายคือกรรม ถ้ารายจ่ายคือดอกเบี้ย แต่ถ้ารายจ่ายของกิเลส รายจ่ายของตามศาสนาพุทธคือกรรมไง กรรมคือการกระทำอันนั้น มันมีขาว มีดำ การมีขาวมีดำจะให้ผลต่อไปๆ ให้ผลต่อไปเด็ดขาด!

กรรมมีสิ เราจะหนีกรรมไปไหน? นี่ก็กรรมมี ปล่อยไปก็เจ๊ง ทำไปก็เจ๊ง เราจะบอกเลยทำอะไรก็เจ๊งอย่างที่ว่า วิเคราะห์กันตามเหตุผล เจ๊ง แต่ที่มันไม่เจ๊งเพราะอะไร? เพราะมีคนที่เห็นด้วยเขามาหนุนไง ถ้าธรรมดานี่ทำไม่ได้อยู่แล้ว เห็นไหม กระแสของเขามีไง พวกเขามีไง ก็หนุนกันมา หนุนกันมา แต่มันก็ลากกันไป เพราะผู้ที่หนุนเข้ามาก็กรรมทั้งหมด มันจะให้ผลไปทั้งหมด ช้าหรือเร็วเท่านั้นเอง ช้าหรือเร็วเท่านั้นเอง!

เพียงแต่เราทนไม่ได้ ทนดูดายไม่ได้ไง ที่ทำอย่างนี้เพราะทนดูดายไม่ได้ ฉะนั้น เรื่องของเขา ความเห็นของเขา ความเป็นไป ไม่เชื่อ! มันไม่จริงหรอก นี่ความจริงเข้ากับความจริงสิ อันนี้ความไม่จริง ความไม่จริงมันเข้ากับความไม่จริง

เขาไปอยู่อาศัยคนอื่นไง แบบเป็นผู้ติดตาม เขาไม่รับผิดชอบไง แต่การอยู่เป็นหัวหน้า อยู่กันด้วยความรับผิดชอบมันโดนกระทบทุกอย่าง นี้เขาอยู่กันได้ เขาไปอยู่ที่ไหนก็ได้ เขาไปอยู่แบบลูกศิษย์ไง ไปอยู่อาศัยคนอื่น เขาอยู่ได้ แต่นี่เราอยู่ด้วยความรับผิดชอบ แล้วการเข้าไปอยู่ในวงของคนมันยุ่งไง นี่เขาถึงบอกว่า “เฮ้ย ทิ้งไม่ได้นะ ทิ้งไม่ได้ เอ็งต้องอยู่ที่นี่นะ ห้ามทิ้งนะ” ทีแรกจะไปอยู่หัวหินไง เราบอก “ไอ้..... ถ้าเป็นคนอื่นมามันไม่เป็นวัด ที่นี่มันเป็นโพธาราม”

คำว่าโพธารามเราถึงว่าต้องการให้โพธารามมีวัดปฏิบัติขึ้นมา ๑ วัดไง ถ้าไม่ใช่โพธาราม รับประกันได้ว่าไม่รับผิดชอบ ไปนานแล้ว เขาบอกว่าจะอยู่ไหวไม่ไหว? เพราะที่นี่โพธาราม ที่นี่บ้านเกิดไง เพราะบ้านเกิดเรา เราถึงอยู่ไง เราถึงให้เป็นประโยชน์กับบ้านเกิดไง

ฉะนั้น ไปคิดมาว่าจะมาบีบคั้นกัน ไม่ต้องบีบคั้นไอ้เรื่องวัตถุอย่างที่ว่า ไอ้เรื่องพันกว่าล้านไม่ต้องมาบีบคั้นกัน ไอ้เรื่องที่มาบีบคั้นกันด้วยเล่ห์ไม่ต้องพูด แต่เพราะความสำคัญ กระแสของใจ รู้ว่าที่นี่บ้านเกิดต่างหากมันถึงอยู่ต่างหาก แต่ถ้าตรงนี้ไม่มีนะ โฮ้ ไร้สาระทั้งนั้น! ไร้สาระ (เทปสิ้นสุดเพียงเท่านี้)